Filmy biseksualizm, homoseksualizm, bielizna

W San Francisco zostaje popełnione brutalne morderstwo na tle seksualnym. Prowadzący śledztwo detektyw Nick Curran (Michael Douglas) odkrywa, że pisarka Catherine Trammell (Sharon Stone) opisała podobną zbrodnię w swojej ostatniej powieści. Nick podejrzewa ją o popełnienie morderstwa, lecz mimo to nawiązuje z nią romans.

13-letnia Tracy jest obiecującą uczennicą i oczkiem w głowie matki. Ale to wszystko kończy się, gdy dziewczyna ulega wpływom Evie, najpiękniejszej i najbardziej lubianej dziewczyny w szkole. Tracy bardzo pragnie przyjaźni z Evie więc zmienia się według oczekiwań koleżanki. W miarę jak nastolatka ulega przeobrażeniu, chcąc dostosować się do nowego życia, jej świat staje się wrzącym kotłem emocji, podsycanym nowymi napięciami między nią a matką, nauczycielami i dawnymi przyjaciółmi.

Lata 30., Włochy. Marcello Clerici (Jean-Louis Trintignant) pracuje dla rządu jako tajny agent. Aby uzyskać wyższy status społeczny, żeni się z bogatą Giulią (Stefania Sandrelli). Dostaje nowe zadanie, ma rozpracować profesora Quadriego (Enzo Tarascio), mieszkającego w Paryżu działacza antyfaszystowskiego. Wybiera się więc z nowopoślubioną żoną w podróż poślubną do Francji.

Profesor Ostermana i Dr. Francis Clay opiekują się wyczerpanymi nerwowo kobietami, które mieszkają w ich luksusowym hotelu. W budynku jednak zaczyna dochodzić do serii morderstw, dokonanych na pensjonariuszkach.

Kathryn (Sarah Michelle Gellar) i Sebastian (Ryan Phillippe) są młodzi, piękni i bezwzględni, co czyni z nich wymarzonych bohaterów pasjonującej opowieści o uwiedzeniu, pożądaniu, zemście i zdradzie. Kiedy Sebastianowi udaje się uwieść naiwną koleżankę z klasy (Selma Blair, Szalona impreza), jego przyrodnia siostra Kathryn rzuca mu prawdziwe wyzwanie. Chce, by uwiódł córkę dyrektora szkoły, Anette (Reese Witherspoon, Miasteczko Pleasantville, Półmrok), która publicznie ogłosiła, że zachowa dziewictwo aż do ślubu. Jeśli wygra zakład - Kathryn spędzi z nim noc, jeśli przegra - odda jej najcenniejszą rzecz jaką posiada. Gra toczy się o wysoką stawkę, ale Sebastian nie może oprzeć się pokusie i rzuca się w wir nowej przygody nie przypuszczając nawet, że już wkrótce przyjdzie mu doświadczyć uczucia, którego nigdy dotąd nie zaznał - miłości.

Laura Ash jest uwodzicielką, zabójczą pięknością: "femme fatale" w pełnym tego słowa znaczeniu. Siedem lat po nieudanej kradzieży brylantów podczas festiwalu w Cannes, ze zmienioną tożsamością powraca do Francji. Fotograf Nicolas odkrywa jej mroczną przeszłość. Czy jego zainteresowanie tą kobietą okaże się fatalne?

101 to kod pocztowy Reykjaviku, gdzie jest wiele barów, kafejek i spelunek,w których toczy się nocne życie. Tam właśnie Hlynur spędza swoje ostatnie dni i podrywa dziewczyny, jeśli akurat nie awanturuje się w mieszkaniu swojej matki i nie czeka na darmowe posiłki. Hlynur ma 25 lat i żadnego celu w życiu. Ale gdy pewnej zimy matka zaprasza na święta Lolę, swoją hiszpańską nauczycielkę flamenco (w tej roli Victoria Abril), wszystko się zmienia. Żyjąc z zasiłku, bezpieczny w domu swojej matki, Hlynur nigdy nie czuł pragnienia wyjścia poza granice tego mikrokosmosu, któremu na imię 101 Reykjavik. Zdecydowany za wszelką cenę opierać się dorosłości, szybko odkrywa, że życie ma wobec niego własne plany.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".